کسی هست آغوشش را،

اصلاً حس هيچی نيست
                    خنده زورکی،رفاقت اجباری،زندگی تحميلی،جبر جغرافیایی
حس زندگی کردن نيست،حس مردن هم نيست
                                     نه چیزی خیلی خوشحالت میکنه نه خیلی ناراحت؛
کلا یه خط صافه که داره همینجوری میره
                                                                            بدون هیچ حسی...

اينجا دلي تنگ است ، آنجا را نميدانم

بوی باران میدهد باز لحظه های خداحافظی

                  سلام بده به شب,به خواب دم دمای خداحافظی

چقدر معصومانه واژه ها را طی میکردی

                  حالا رسیدی به آخرین هجاهای خداحافظی

دست هایت را موقع رفتنت خوب نگاه کن

                 ببین چقدر پاک و روشن است برای خداحافظی

بگو وقتی میرفتی چرا چشم هایت همچنان تر بود

                 تنها آرزویت چه بود آن آخرین دقیقه های خداحافظی